De circulaire economie in Nederland komt niet van de grond. Nederland heeft de doelstelling om in 2050 volledig circulair te zijn, maar de transitie naar een circulaire economie loopt zeker tien jaar achter op het proces van energietransitie. Dat blijkt uit het adviesrapport ‘Herijking afvalstoffen’ van een taskforce onder leiding van Winnie Sorgdrager.
Volgens Sorgdrager zijn bureaucratie en versnippering belangrijke hindernissen. “Er zijn heel veel kleinschalige initiatieven en als bedrijven innovatieve processen willen invoeren, is het heel lastig om een vergunning te krijgen voor experimenten. Dit heeft te maken met de wijze waarop vergunningverleners omgaan met het begrip afval”. Een ander probleem is dat omgevingsdiensten niet altijd de juiste kennis hebben, terwijl zij in het kringloopbeleid juist voortrekker zouden moeten zijn.
“Er moet echt een doorbraak komen”, zegt Sorgdrager. Volgens haar halen we de circulaire doelstellingen niet als we niks doen. Daarom pleit zij voor één centraal punt van waaruit de initiatieven kunnen worden gecoördineerd en gefaciliteerd. Het probleem is dat het Rijk de afgelopen jaren veel gedecentraliseerd heeft en lokale besturen nu vergunningen afgegeven. Bij de decentrale overheden ontbreekt het echter vaak aan een stok achter de deur om concreet met een kringloopeconomie aan de slag te gaan. Om deze achterstand in te lopen, adviseert de taskforce om vooral provincies een grotere rol te geven.
De taskforce ziet tegelijkertijd een grote hoeveelheid initiatieven voor circulaire economie. Het draagvlak is dus groot. De taskforce vreest dat aandacht en animo verflauwen als er niet snel duidelijke vervolgstappen komen.