Regelmatig stel ik mij de vraag hoe de wereld van het lobbyen in de praktijk werkt. In mijn beleving is het een omgeving waarin lobbyisten via de achterdeur binnenkomen om vervolgens in schimmige achterkamertjes gesprekken te voeren waar de buitenwereld geen weet van mag hebben. Waar via handjeklap afspraken worden gemaakt die menigeen de wenkbrauwen doet fronsen. Ook in de Europese politieke arena worden regelmatig beslissingen genomen waar zelfs een pienter konijn kan zien dat er krachten en machten spelen die leiden tot, laat ik zeggen: twijfelachtige besluiten.
In Europa is het lobbyen een fenomeen geworden waar belangenorganisaties en bedrijven actief hun standpunten en belangen naar voren brengen. De vraag die blijft hangen: is lobbyen een effectief instrument die de democratie dient, of glijdt het af naar oneerlijke beïnvloeding van beleidsmakers? Mijn gevoel – maar dat had u waarschijnlijk al begrepen – zegt het laatste. In hun drang om invloed uit te oefenen en doelen te bereiken, kunnen lobbyisten erg selectief zijn in het verstrekken van informatie om zo hun standpunt te versterken. Het beïnvloeden van besluitvormers op wat voor manier dan ook kan de integriteit van het beleidsproces ondermijnen en leiden tot oneerlijke voordelen voor bepaalde belangengroepen.
Enige tijd geleden was het volgens mij wederom zover. In het Europese parlement werd een resolutie over de rekenmethode voor chemische recycling afgeschoten. Slecht nieuws voor de mechanische recycling. Deze rekenmethode wordt namelijk bijna gelijkgesteld aan de methode van mechanische recycling. Hiermee wordt mechanische recycling echt op achterstand gezet en wordt de chemische recycling industrie een grote dienst bewezen. Ik ben niet tegen chemische recycling, zeker niet maar ik kan mij niet voorstellen dat een techniek die goedkoper en schoner is op gelijke voet wordt gesteld met een techniek die duurder en meer milieubelastend is. Dit lijkt het werk te zijn van een krachtige lobby, hoewel bewijzen hiervoor ontbreken. Overigens vind ik het een slechte ontwikkeling dat de chemische recyclingindustrie voor een groot gedeelte in handen komt van de petrochemische industrie maar dat geheel terzijde.
Al met al concludeer ik dat lobbyen een krachtig instrument is waarbij het veelal aan transparantie ontbreekt. Daarom is het zo belangrijk dat lobbypraktijken veel meer transparant worden gemaakt om de integriteit van het besluitvormingsproces te waarborgen en een eerlijke vertegenwoordiging van alle belanghebbenden te garanderen. De lobbywereld blijft voor mij een mysterieuze wereld, waar niets is wat het lijkt…..