Door Henk Alssema
Ik val deze keer maar met de deur in huis. Het lijkt wel of er een bak ellende over ons wordt uitgestort waar maar geen einde aan lijkt te komen. Is Corona net een beetje naar de achtergrond verschoven, worden we geconfronteerd met stikstofproblematiek, droogte, oorlogen etc. Daardoor staat de groei van de wereldeconomie onder druk en de gifbeker voor 2022 is waarschijnlijk nog niet leeggedronken. Het slechte nieuws in Europa stapelt zich maar op en de hosanna stemming waarin we de afgelopen 1,5 jaar verkeerden is in geen velden of wegen meer te bekennen. De knelpunten met betrekking tot de internationale toeleveringsketens zijn nog steeds groot. De inflatie bedroeg de afgelopen maand in Nederland meer dan 11% en volgens analisten zal deze trend nog wel even aanhouden.
Door alle geopolitieke spanningen en problemen komen ook de prijzen van grondstoffen in Europa onder druk te staan. Daar waar de prijzen het afgelopen jaar door het dak gingen, zien we nu substantiële prijsdalingen. Producentenorders nemen af en de kunststofrecyclingindustrie ervaart daardoor ook een afkoeling van de markt. Dit is ook goed te vernemen in het aanbod van inputmateriaal. Waar een paar maanden geleden een groot tekort was aan kunststofafval, is er momenteel weer voldoende materiaal beschikbaar wat voor een prijs verlagend effect zorgt. Dit staat in schril contrast tot de afgelopen periode waar recyclers elke prijsverhoging moesten accepteren en met moeite materiaal in de markt konden kopen.
Naast de prijsdalingen en het slechte perspectief voor de tweede helft van dit jaar, heeft onze industrie nog steeds te maken met enorm hoge energiekosten die moeilijk doorbelast kan worden. Vanwege een tekort aan personeel zijn de salariskosten substantieel gestegen. En dan hebben we ook nog de problemen in de transportsector. Daar zijn de tarieven enorm gestegen als gevolg van de hoge brandstofkosten.
Kortom er staat ons waarschijnlijk letterlijk en figuurlijk een koude herfst en winter te wachten. Tenminste zoals het zich nu laat aanzien. Maar laten we ook weer niet te negatief zijn. Onze industrie heeft de afgelopen periode enorme vooruitgang geboekt en substantiële groei gekend. De branche waarin we opereren kent nog steeds een heel goed toekomstperspectief en blijft de “ruggengraat” van de circulaire economie. Daarom is er volgens mij nog steeds weinig reden tot klagen. Van mijn vader kreeg ik ooit een tegeltje met de tekst; niet klagen maar dragen en bidden om kracht. Dit tegeltje staat nog steeds op mijn kantoor en is voor mij één van mijn levensprincipes geworden……