In Almere is de Groene Plastic Fabriek officieel in gebruik genomen. Het gaat hier om een innovatiepartnerschap tussen de gemeente en Save Plastics en biedt een oplossing voor moeilijk recyclebaar plastic. Ongeveer de helft van het plastic afval in Nederland is laagwaardig plastic, dat bestaat uit verschillende soorten plastic dat niet optimaal kan worden gescheiden en vaak erg vies is. In Nederland wordt dit plastic over het algemeen verbrand.
Vandaar dat de gemeente Almere in in 2018 op zoek ging naar een ondernemer om in de stad een plasticverwerkingsfabriek te starten. Zij vond die in Save Plastics en hiervan is de Groene Plastic Fabriek nu het gezamenlijke resultaat. Het is een pilot-fabriek die op kleine schaal van start gaat. De fabriek is schaalbaar en bij grotere vraag kan de capaciteit worden aangepast. In de fabriek wordt niet alleen geproduceerd door Save Plastics, ook de grondstoffen worden in eigen huis verwerkt. Deze combinatie is nieuw voor de recyclingindustrie en kan als voorbeeld dienen voor andere steden in Nederland en in Europa, denk de gemeente Almere.
Op de Floriade 2022, een belangrijk evenement voor Almere, zijn de producten van de Groene Plastic Fabriek te zien. Er zijn bankjes, vlonders en schuttingen, maar er is ook een prototype van het ‘save-tasta’ huisje gebouwd. De woning staat symbool voor de vele mogelijkheden van gerecycled plasticafval. De stapelbare bouwblokken voor de woning zijn in de Groene Plastic Fabriek gemaakt. In het prototype van 20 vierkante meter is in totaal 7.482 kilo plastic afval verwerkt. Dit staat gelijk aan ongeveer vijf miljoen boterhamzakjes. En door te kiezen voor recyclen in plaats van verbranden, wordt 7.419 kilo aan CO2-uitstoot bespaard.
De Groene Plastic Fabriek in Almere is een initiatief van de gemeente Almere en wordt ondersteund door zowel Nederlandse projectpartners (Provincie Flevoland, Cirwinn en Hogeschool Utrecht) als Europese projectpartners. Deze partners werken samen in het project Transform-CE van het Interreg North West Europe-programma als onderdeel van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO).
Waar is de garantie dat dit gemengde plastic, in allerhande toepassingen ( onder meer damwanden ) niet al dan niet ten dele in het milieu terechtkomt ?
Verbranden lijkt een verstandiger nood-oplossing.
De focus dient te liggen op het terugdringen van niet zuiver recyclebare grondstoffen.
“En door te kiezen voor recyclen in plaats van verbranden, wordt 7.419 kilo aan CO2-uitstoot bespaard.”
Niet bespaard maar uitgesteld, tenzij het plastic uiteindelijk in de natuur wordt gedumpt.
Bij verbranding kan men overigens elektriciteit opwekken.
De focus dient te liggen op het terugdringen van het gebruik van in de praktijk niet zuiver recyclebare grondstoffen ( met prioriteit voor de meer milieubelastende ), en uiteraard in betere scheiding, en in duurzamere producten ( hier even in de zin van : welke langer meegaan en eenvoudig te repareren zijn ).
Een mobiele telefoon is een extreem voorbeeld van hoe het niet moet : 60 à 70 verschillende grondstoffen ( hier in de zin van “elementen” ) waarvan slechts circa 5, en dan ook nog onvolledig, teruggewonnen worden wanneer het ding na een normaliter korte levensduur in een juiste bak belandt.